53 ) KOMPOZİT AĞAÇ ALTI IZGARALAR TASARIM VE PROJELER VE UYGULAMALARI

 

 

KOMPOZİT 

AĞAÇ  ALTI  IZGARALAR

 

KOMPOZİT 

Kelime olarak, iki veya daha fazla parçadan oluşan bir malzeme anlamına gelmektedir

 

Kompozit malzemeler, 

Düşük yoğunluk ve yüksek mukavemet gibi özellikleri bir arada barındırması

Sebebiyle pek çok sektörde yaygın olarak kullanılmaktadır.

Global kompozit pazarı her yıl yaklaşık %10 büyümektedir.

2020'li yıllarda en büyük artış havacılık, otomotiv ve yapı sektörlerinden beklenmektedir.

 

 

Kompozit 

Malzemeler özet olarak ‘makro ölçüde birbirinden farklı iki veya daha fazla bileşenin bir ara yüzey boyunca bir araya gelmesiyle oluşan malzemeler’ şeklinde tanımlanabilir.

Kompozit 

Malzemeyi oluşturan bileşenler çoğunlukla özelliklerini korumaktadırlar (Rosato, 1997).

Tarihsel süreç içerisinde, kompozit malzemelerden daha binlerce yıl önce,

Evlerin yapımında saman takviyeli kerpiç bloklar şeklinde faydalanılmıştır.

Günümüzde ise geleneksel malzemelerin yetersiz olduğu veya özelliklerinin geliştirilmesi gerektiği durumlar için özel malzeme olarak faydalanılmaktadır.

Amerika’da 1930’lu yıllarda cam elyafın bulunması ile modern kompozitin üretimi başlamış ve cam elyaf takviyeli kompozit malzemeler dünya pazarında yerini almıştır.

Kompozit malzemeler malzeme bilimi açısından değerlendirildiğinde nispeten yeni ve ileri teknoloji malzemeler olarak görülebilir. 

Kompozit malzemenin en önemli özelliği mikro düzeyde homojen olmasıdır.

2. Kompozit Malzemelerin Yapısı

Genel itibariyle malzemeler; metal, seramik ve organik malzemeler olmak üzere üç ana grupta sınıflandırılmaktadır.

Bu üç sınıf malzemenin kendilerine göre bazı üstün ve zayıf yönleri bulunmaktadır.

Teknolojik gelişmelere bağlı olarak, bu malzemelerden iki veya daha fazlasının üstün özelliklerini tek bir malzemede toplanması amacıyla

Makro düzeyde birleştirilerek üretilen yeni malzeme kompozit malzemedir (Şekil 1) (Kaya, 20015).

Kompozit malzemeler temel olarak geleneksel malzemelerin aşağıda kısaca açıklanan bazı özelliklerinin bir veya birkaçını iyileştirmek amacıyla yapılmaktadır. Bunlar;

• Mukavemet,

• Korozyon dayanımı,

• Termal dayanım,

• Elektrik iletkenliği,

• Akustik iletkenlik,

• Ağırlık,

• Estetik görünüm,

• Fiyat.

Yukarıda açıklandığı üzere kompozit malzeme matris ana fazı ve bunun içine dağılmış takviye elemanlardan oluşur (Hahn ve Tsai, 1980).

Takviye ve ana malzeme olarak genellikle cam, seramik, plastik ve metaller kullanılmaktadır.

Matris yapı (faz) elemanı (malzeme) uygulanan bir kuvveti ara yüzey bağı vasıtasıyla takviye edici faza iletir ve dağıtır.

Böylece takviye fazını planlanan şekilde tutarak tahribatı önler. 

Kompozit malzemelerde yükü taşıyan takviye elemanlarının fonksiyonlarını yerine getirebilmeleri bakımından matris malzemelerinin mekanik özelliklerinin önemi büyüktür.

Takviye faz, üretim esnasında matris fazın tane büyüklüğünü kontrol eder ve iletilen yükleri paylaşarak karşı koyar.

Matris yapı ile takviye elemanı arasında bağlayıcılık görevi yapan ara yüzey bağı ise,

Genellikle kırılgan özellik göstermesine rağmen oluşan herhangi bir kuvveti çözülmeye ve kırılmaya uğramadan takviye fazına iletir. Bu bölge malzemenin elestikiyet modülünü etkileyen en önemli bölgedir. Bu yüzden kompozit malzemenin dayanıklılığı ara yüzey bağının istenilen şekilde olmasına bağlıdır (Qu, 1993).

3. Kompozit Malzemelerin Sınıflandırılması

Kompozit malzemeler kısaca açıklandığı üzere, mekanik dayanımını yerine getiren farklı geometrik parçalardan (örneğin lif) ve bu parçaları bir arada tutan polimerik, metal veya seramik malzemelerden oluşur. Yapılarında pek çok malzeme barındıran kompozit malzemelerin sınıflandırılması çok değişik şekillerde yapılabilir. Fakat en yaygın sınıflandırma şekli, yapısında bulunan matris ve takviye malzemeye göre yapılmaktadır.

3.1. Matris Malzemeye Göre Kompozit Malzemelerin Sınıflandırılması

Matris malzemeler, kompozit malzemenin kullanım amacına ve üretim tekniğine göre metal, seramik veya polimer malzemelerden oluşabilir.

Metal matrisli kompozit malzemeler; ana malzemeleri çeşitli metal ve metal alaşımı olan kompozitlerdir.

Bu kompozitlerde metal esaslı yapı içine gömülen ikinci faz (takviye), değişik geometrik şekilde olabilir.

Metal esaslı malzemeler takviye edildikleri malzemelere göre üstün özelliklere sahiptir.

Seramiklerin yüksek elastiklik modülü ile metallerin plastik şekil değiştirme özellikleri bir araya getirilerek

Aşınmaya dayanıklı ve gerilme mukavemeti yüksek malzemeler elde edilebilir.

Seramik matrisli kompozit malzemeler; seramik malzemeler, yüksek sıcaklığa dayanıklı ve hafif oldukları (d= 1,5 3,0 gr/cm3) için oldukça kullanışlıdırlar.

Seramik esaslı kompozit malzemeler genellikle yüksek sıcaklıkta çalışması gereken parçalar için kullanılırlar.

Sert ve kırılgan olduklarından çok düşük süneklik ve tokluğa sahiptirler ayrıca termal şoklara karşı dayanıksızdırlar.

Bu nedenle çoğunlukla liflerle takviye edilirler. Buna karşılık çok yüksek elastiklik modülüne ve çok yüksek çalışma sıcaklıklarına sahiptirler.

Seramik kompozitler, yüksek sıcaklıklara karşı çok iyi dayanım göstermekle birlikte rijit ve gevrek bir yapıya sahiptirler.

Ayrıca elektriksel olarak çok iyi yalıtkan özelliği gösterirler (Sey-dibeyoğlu, 2012).

Polimer matrisli kompozit malzemeler; polimer matrisli kompozitler,

Çoğunlukla petrokimya esaslı ürünlerdir ve günümüzde en yaygın kullanım alanı olan malzemelerdir.

Polimerik kompozitler korozyona dirençli, uzun süreli kullanıma uygun, işlenmesi kolay, şekillendirilebilen, birim kütle başına yük kapasitesi yüksek malzelemerdir (Vasiliev ve Morozov, 2001). Polimer matrisli kompozitler, termo-set ve termoplastik matrisli kompozitler olmak üzere ikiye ayrılır.

A. Termoset matrisler; lif takviyeli kompozit yapımında daha fazla kullanılır ve sıvı halde bulunurlar, katılaştırıcı ilavesi ile önce jel haline gelir ve sonra da katılaşırlar. Termoset reçineler izotropiktirler. Lif takviyeli kompozit yapımında genellikle düşük viskozitede olmaları tercih edilir. Poliamidler, plastikler arasında olan, şekil verilebilen, ısıl direnci en yüksek polimerlerdir. (Itoh vd., 2002).

Termoplastik matrisler; genellikle sünek ve ısı ile eritilebilir, soğutma ile katılaştırılırlar. Bu da onlara tekrar şekil verdirilebilme kabiliyeti sağlar. Termoplastikler amorf veya yarı kristalin yapıda olabilirler. Amorf termoplastiklerde moleküller gelişigüzel düzenlenmiş bir yapıdadır. Kristalin bölgede ise moleküller sıkı paketlenmiş düzenli bir yapıdadır (Kaya, 2015).

3.2. Takviye Ediciye Göre Kompozit Malzemelerin Sınıflandırılması

Kompoziti oluşturan takviye edici malzemeye göre sınıflandırma Şekil 2’de verilmiştir.

Elyaf takviyeli kompozitler; kompozit malzemelerin en yaygın türü elyaf takviyeli kompozitlerdir.

Elyaf takviyeli kompozitlerde takviyemalzemesi olarak ilk sırayı cam almıştır.

Matris malzeme olarak plastik reçineler en fazla kullanılan tür olup bunlardan da polyester ucuzluğu sebebiyle ilk sırayı almaktadır.

Lif takviyeli kompozit malzemelerde bileşen malzemeler, moleküler boyutta birbirinden farklıdırlar ve mekanik olarak birbirinden ayrılabilirler. Matris (reçineler) termoset veya termoplastik olabilir. Takviye lifleri, uzun liflerden, dokuma kumaş, kısa kesilmiş lifler vb. değişik formlarda olabilirler. Her biçim ayrı özelliklerle sonuçlanır. Kompozit malzemenin özellikleri, liflerin kompozit içerisinde nasıl uzandığına bağlıdır (Vasiliev ve Morozov, 2001).

Parçaçık takviyeli kompozitler; takviye malzemesinin boyutları, takviye malzeme özelliklerinin, kompozit malzemeye olan katkısını belirler. Parçacıklar, çoğunlukla kompozitin sertliğini artırmada etkili fakat dayanımı artırmada fazla bir etkiye sahip değillerdir. Parçacık dolgular, her ne ka-dar yaygın olarak fiziksel ve mekanik özellikleri artırmak için kullanılsa da birçok durumda sadece maliyeti azaltmak için kullanılırlar.

Parçacık dolgulu malzemede performansı etkileyen çok değişik unsurlar vardır. Bunların içinde, parçacık boyutları boyut dağılımları, yüzey enerjileri, hacimsel oranlar, homojen dağılıp dağılmadıkları, eksen oranı kompozit özelliklerini etkiler.

Tabakalı kompozitler; tabakalı kompozit yapı en eski ve en yaygın kullanım alanına sahip olan kompozit yapı tipidir. Farklı elyaf yönlenmelerine sahip tabakaların bileşimi ile çok yüksek mukavemet değerleri elde edilir. Isı ve neme karşı dayanıklı yapılardır. Metallere göre hafif ve aynı zamanda mukavemetli olmaları nedeniyle tercih edilen malzemelerdir. Pek çok katmanlı kompozit düşük maliyet, yüksek dayanım veya hafifliğini korurken, aşınma direnci, gelişmiş görünüm ve mükemmel ısıl genleşme özelliklerini kapsamaktadır.

Karma kompozitler; aynı kompozit yapıda iki ya da daha fazla takviye elemanı çeşidinin bulunması olasıdır. Bu tip kompozitlere “hibrid kompozitler” denir. Bu alan yeni tip kompozitlerin geliştirilmesine uygun bir alandır. Örneğin, kevlar ucuz bir elyafdır ancak basma mukavemeti düşüktür. Grafit ise; düşük tokluğa sahip, pahalı ancak iyi basma mukavemeti olan bir elyaftır. Bu iki elyaf kullanılarak tasarlanan hibrid kompozitin tokluğu grafit kompozitten iyi, maliyeti düşük ve basma mukavemetide kevlar elyaflı kompozitten daha yüksek olmaktadır.

 

 

 

940’lı yılların sonuna doğru ilk kompozit tekneler üretilmeye başlanmıştır.

Günümüzde 50 metre altı motor yatların ve yelkenli teknelerin yaklaşık %90’ının gövdeleri kompozitten imal edilmektedir.

Üretimler genellikle vakum infüzyon yöntemi ile yapılmaktadır.

 

 

 

 

 

 

 

 

KOMPOZİT  IZGARALAR

CTP kompozit ızgara, endüstriyel veya hizmet sektörlerinde kullanılan,

Üstün yapıda fiziksel ve kimyasal özelliklere sahip cam elyaf takviyeli kompozit ürünlerdir.

Cam takviyeli plastik ızgara, CTP kompozit ızgara, kompozit ızgara, fiberglas ızgara veya kompozit levha olarak da bilinirler

 

 

CTP Izgara Nedir

Nerelerde Kullanılır

Malzemede cam elyaf plastiğe takviye edildikten sonra daha kaliteli ve sağlam kompozit malzeme elde edilir.

Fiziksel ve kimyasal dayanım değerleri açısından yüksek ortoftalik, izoftalik polyester ya da vinilester reçineler ile üretilen dayanıklı bir malzemedir.

Cam Elyaf Takviyeli Plastik Izgara Kompozitler 

Metal, ahşap, cam, beton ve benzeri diğer ürünler gibi bir üretim malzemesi olup,

kullanım amacına uygun değişik özelliklerin kolayca kazandırılabilmesi özelliği ile diğer üretim malzemelerine göre avantajlıdır.

Cam Elyaf Takviyeli Plastik

Kompozit Izgaralar Malzemeler Nasıl Sınıflandırılır

 

Matris malzemeler; mekanik dayanımını yerine getiren birbirinden

Farklı geometrik parçalardan ve bu parçaları bir arada tutan hatta meydana getiren 

Polimerik, metal ya da seramik malzemelerden meydana gelmektedir. 

• Akvaryum ve balık çiftlikleri
• Zemin ve yürüyüş yolu çözümleri
• Gemi ve tanker güvertelerinde yürüme yolları
• Rögar kapakları
• Mimari ve estetik tavan uygulamaları

 

Yapılarında birden çok malzeme barındıran CTP Izgara plastik kompozit malzemelerin

Sınıflandırılması birden çok değişik şekillerde yapılabilir.

Fakat en yaygın kullanılan sınıflandırma şekli,

Yapısında bulunan matris ve takviye malzemeye göre yapılan sınıflandırma seçenekleri vardır. 

 

Cam Takviyeli Plastik Malzeme ile

Neler Yapılabilir

Bileşenlerden ortaya çıkan mukavemet değerine sahip olan ızgaralar birçok alanda kullanılan 

CTP Izgara malzeme ile birden fazla alanda çalışmalar yapılır. 

• Yürüyüş yolları
• Kanal kapakları
• Yağmur suyu gideri
• Dielektrik, yalıtkan ızgara paspas yapımı
• Merdiven basamakları ve platform yüzeyleri
• Fens ve bariyer gibi çevre sınırlamaları

 

''''''ÖNEMLİDİR'''''''

PAYLAŞIMLARIMIZ 

GOOGLE VE DİĞER  ARAMA  MOTORUNDA  YAYINLANMIŞ 

ÇEŞİTLİ  ÇALIŞMALARDAKİ  ALINTILARDAN OLUŞMAKTADIR  VE  TAMAMEN BİZE  İLGİNÇ  GELEN  KONULARIN 

PAYLAŞIMINDA  FAYDA SAĞLAYABİLECEĞİMİZ DÜŞÜNCESİNDEN HAREKETLE ORTAYA  ÇIKMIŞTIR

VE

TİCARİ  DEĞİLDİR..

BİLGİ  AKTARIMLARIMIZDA  SAKINCALI  VEYA  PAYLAŞIMI  İSTENMEYEN ALINTILAR  OLURSA UYARILDIĞIMIZDA  PAYLAŞIMLARIMIZDAN  ÇIKARILACAKTIR...!!